Bugün İstanbul, öğle saatlerinde bir kez daha sarsıldı. Şehir birkaç saniyeliğine sessizliğe gömüldü ama o sessizlik, yıllardır süren ihmalin haykırışıydı aslında. Zira İstanbul’un en büyük tehlikesi yerin altındaki fay değil, yerin üstündeki duyarsızlık.
Bilim insanları yıllardır uyarıyor. Marmara’nın altındaki enerji birikiyor ve er ya da geç boşalacak. Devlet, bu gerçekle yüzleşerek kanunları çıkardı, yönetmelikleri güncelledi. Merkezi hükümet üzerine düşeni yaptı, gereken yasal altyapıyı sağladı. Ancak tüm bu çabanın sahada ete kemiğe bürünmesi için yerel yönetimlerin aynı ciddiyetle hareket etmesi şart.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi, geçmiş seçimlerde “kentsel dönüşüm” vaadiyle halktan yetki aldı. Ama geçen yıllar boyunca, dönüşüm projelerinden çok belediye başkanının hakkındaki yolsuzluk iddiaları konuşuldu. Kaderine terk edilen semtler, sağlam konutlara ulaşamayan aileler, ağır işleyen süreçler, bu yönetimin adeta “dönüşüm değil, duruşum” dediğini gösteriyor.
Oysa dönüşüm, siyasetin değil insan hayatının konusudur. Bu şehri yönetenler, halkın yaşam hakkını siyasi hesaplara feda edemez. Merkezi yönetimin sunduğu imkanlara sırt çeviren, koordinasyon yerine polemik üreten bir yerel yönetim anlayışı; yalnızca zamanı boşa harcamaz, cana da mal olabilir.
Ama biz sessiz kalırsak, bu düzen değişmez. Bu şehir, milyonlarca insanın evi. Ve hiçbirimizin kaderi, koltuk hesaplarının gölgesinde kalmayı hak etmiyor. Toplum olarak el ele vermezsek, bizi sadece deprem değil, çaresizlik de yıkar. Komşumuzla dayanışmamız, yöneticiden hesap sormamız, devletle birlikte çalışan belediyeleri talep etmemiz şart. Çünkü şehirler sadece binalardan değil, birlikten inşa edilir.
Bugün bir uyarıydı. Ama yarın, geç olabilir.
Unutmayalım: Yerin altı değil, yerin üstü öldürür. Ve ancak birlikte durursak, bu şehir ayakta kalır.
Seyit Ali Baykara
