Yaşıyorsak hâlâ umut var demektir. Tabii yaşananlara bakılırsa, umut değil âdeta azaba dönüşmüş durumdadır. Öyle acımasız bir düzende ve dönemdeyiz ki… Para ve güç bir avuç azınlığın elinde; geriye kalan milyonlarca insan, açlık ve sefaletle burun buruna…
Karın doyurmak yaşamak değildir!
Ülke öyle bir krizin içindedir ki; çöken ahlak mı dersiniz, eğitim mi dersiniz, ekonomi mi dersiniz, hak-hukuk mu dersiniz… gasp edilen haklar mı? Bugün çocukların sıcak yataklarında rüyalar görerek, yarınlara umutla bakması gerekirken; gün aydınlanıncaya kadar çalışmak zorundaysa… yıkılsın bu düzen! Ama yıkılmıyor. Sömürülüyoruz, köle haline getiriliyoruz.
Sebebe baktığımızda; sistemin ve iktidarın ekonomik politikalarıyla yoksullaştırılan halk, sömürü çarkının içinde eziliyor. Eğer bir emekli 16 bin lirayla geçinmek zorunda bırakılıyor, kirasını ödeyemiyor, yaşam hakkı gasp ediliyorsa; o emeklinin 12 yaşındaki çocuğu da çalışmak zorunda kalıyorsa… Belki Eyüp Can Güner ve onun gibi nice çocuk işçiler yaşıtları gibi tatil yapacak, sokakta oynayacak, ölmek zorunda kalmayacaktı. Haksızlık ve acımasızlık budur işte!
Ekonomik krizin bedelini emekli ödüyor, emekçi ödüyor; iki çocuğunu odaya kilitleyip canına kıyan anne ödüyor; hurda toplarken yanarak ölen çocuklar ödüyor; yıllarca emek verip atanamayan ve umudunu tüketip intihar eden öğretmenler ödüyor… İş bulamadığı için ülkesini terk eden gençler, okula aç gidenler, katledilen kadınlar, tecavüze uğrayan çocuklar, evde–işte–sokakta şiddet görenler, çiftçi, diploma sahibi olup marketlerde 12 saat çalışanlar ödüyor. Ve kısa yoldan para kazanmak uğruna uyuşturucunun pençesine düşmüş gençler ödüyor.
Denildiği gibi: Öyle bir faşist yağmur yağıyor ki… Dolayısıyla hepimizin bir olması, adalet ve emek mücadelesi için artık sistemin ayrıştırdığı “Kürt–Türk–Alevi–Çerkez–Laz vs.” kimliklerin değil, insanlığın etrafında birleşmesi gerekiyor. Kurtuluş birliktedir!
Yaşamak sadece midenin doyması değildir, özgür olmaktır! O zaman yaşıyoruz. Ve unutmayalım: Parayla satın alınan sadakat, daha fazla parayla satılır.
Hayatı komedi sananlar, son espriyi iyi düşünsünler…
Yaşıyorsak hâlâ umut var demektir!
