Bazı insanlar vardır; yaşadıkları şehirle, doğdukları toprakla anılır. İsimleri anıldığında bir bina, bir makam değil; bir gönül, bir hatıra, bir dua gelir akla. Rahmetlik Hacı Nihat Kaya işte Hasankalemizin bağrından yetişmiş, adı geçtiğinde yüreklerde sıcaklık uyandıran o güzel insanlardan biriydi.
Hacı Nihat Kaya abimiz, memleket sevdasını sözle değil, yaşayarak anlatanlardandı. Küçüklere karşı bir abi, bir amca şefkatiyle yaklaşır; emsallerine dostluk ve kardeşlik hukukunu hiçbir zaman zedelemezdi. Onun yanında yaş farkı, makam, mevki yoktu. İnsan vardı, gönül vardı.
Beni nerede görse mutlaka durur, halimi hatırımı sorardı. Bu, sıradan bir “Nasılsın?” sorusu değildi. Samimiydi. İçtendi. İnsanların dertleriyle gerçekten ilgilenirdi. Dinlerdi, anlamaya çalışırdı, elinden bir şey geliyorsa yapar, gelmiyorsa en azından gönül alırdı. Bugün çok aradığımız ama az bulduğumuz bir hasletti bu.
Hacı Nihat Kaya abimiz için memleket sadece bir kelime değildi. Hasankale onun için geçmişiyle, geleceğiyle, insanıyla bir bütündü. Bu sevdayı da kendisiyle birlikte toprağa gömmedi. Oğullarına, torunlarına miras bıraktı. Bir duruş bıraktı. Bir ahlak bıraktı. “Bu memleket için taş üstüne taş koymak şereftir” anlayışını bıraktı.
Bugün Hasankale sokaklarında yürürken, bir selamda, bir tebessümde, bir hayır duasında Hacı Nihat Kaya’nın izini görmek mümkündür. Çünkü bazı insanlar öldükten sonra da yaşamaya devam eder. Onlar gönüllerde yaşar.
Rahmetlik Hacı Nihat Kaya abimizi rahmetle, minnetle anıyorum. Mekânı cennet olsun. Hasankale, böyle değerli evlatlarını hiçbir zaman unutmaz.
